When Generalist telling a story…
จุดเด่นที่ทำให้มนุษย์ก้าวมาเป็นผู้ควบคุมกฏในโลกได้นั่นคือ จินตนาการ
ไม่ว่าจะเป็นการจินตนาการถึงสิ่งที่สัมผัสไม่ได้เช่น นิทาน ศาสนา วิญญาณ
หรือสิ่งที่เป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง เช่น อนาคต
สิ่งเหล่านี้ทำให้มนุษย์สามารถมีชีวิตอย่างกระตือรือล้น มีเป้าหมาย
และพร้อมจะทำอะไรที่พัฒนาทั้งตัวเองและมวลมนุษยชาติไปข้างหน้าได้เพราะเชื่อว่า พรุ่งนี้ที่ดีมีอยู่
สิ่งนั่นเรียกสั้น ๆ ว่า “ความหวัง”
เวลาไปท่องเที่ยว ข้าพเจ้าจะมี Do and Don’t ของตัวเอง
ซึ่งมักทำให้เราต้องหงุดหงิดกับคนที่ไปด้วย
หรือไม่ก็ทำให้คนที่ไปด้วยหงุดหงิดอยู่บ่อย ๆ
แต่ก็ทำให้การเที่ยวของเราปลอดภัยอยู่เสมอ ๆ
มีวันหนึ่งบังเอิญมีข่าว ซึ่งผมจำเนื้อข่าวเป๊ะ ๆ ไม่ได้แล้ว แต่เนื้อหาประมาณว่า …
“ขอทานเอาไฟเช็กเผาไข่เด็กเนื่องจากเด็กไปขโมยเงินขอทาน”
อะไรประมาณนี้
โดยเพื่อนตั้งประเด็นขึ้นมาว่า “ไปเผาไข่เด็กทำไมวะ? แค่ด่ามันก็พอหรือแจ้งตำรวจก็พอ”
ในส่วนผมเองมองว่า “เอ้าก็คนมันไม่เหลืออะไรแล้วอ่ะ แจ้งตำรวจไปก็ใช่ว่าจะทำอะไรได้”
เราเถียงประเด็นนี้กันอยู่ประมาณ 10 นาที ในที่สุดเพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า “กูก็กลับไปขอตังแม่”
ตอนนั้นเองที่เปิดโลกเด็กจน ๆ อย่างเราว่า การขอตังแม่มันทำได้ด้วยเหรอวะ?
จุดเด่นที่ทำให้มนุษย์ก้าวมาเป็นผู้ควบคุมกฏในโลกได้นั่นคือ จินตนาการ
ไม่ว่าจะเป็นการจินตนาการถึงสิ่งที่สัมผัสไม่ได้เช่น นิทาน ศาสนา วิญญาณ
หรือสิ่งที่เป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง เช่น อนาคต
สิ่งเหล่านี้ทำให้มนุษย์สามารถมีชีวิตอย่างกระตือรือล้น มีเป้าหมาย
และพร้อมจะทำอะไรที่พัฒนาทั้งตัวเองและมวลมนุษยชาติไปข้างหน้าได้เพราะเชื่อว่า พรุ่งนี้ที่ดีมีอยู่
สิ่งนั่นเรียกสั้น ๆ ว่า “ความหวัง”
เวลาไปท่องเที่ยว ข้าพเจ้าจะมี Do and Don’t ของตัวเอง
ซึ่งมักทำให้เราต้องหงุดหงิดกับคนที่ไปด้วย
หรือไม่ก็ทำให้คนที่ไปด้วยหงุดหงิดอยู่บ่อย ๆ
แต่ก็ทำให้การเที่ยวของเราปลอดภัยอยู่เสมอ ๆ
มีวันหนึ่งบังเอิญมีข่าว ซึ่งผมจำเนื้อข่าวเป๊ะ ๆ ไม่ได้แล้ว แต่เนื้อหาประมาณว่า …
“ขอทานเอาไฟเช็กเผาไข่เด็กเนื่องจากเด็กไปขโมยเงินขอทาน”
อะไรประมาณนี้
โดยเพื่อนตั้งประเด็นขึ้นมาว่า “ไปเผาไข่เด็กทำไมวะ? แค่ด่ามันก็พอหรือแจ้งตำรวจก็พอ”
ในส่วนผมเองมองว่า “เอ้าก็คนมันไม่เหลืออะไรแล้วอ่ะ แจ้งตำรวจไปก็ใช่ว่าจะทำอะไรได้”
เราเถียงประเด็นนี้กันอยู่ประมาณ 10 นาที ในที่สุดเพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า “กูก็กลับไปขอตังแม่”
ตอนนั้นเองที่เปิดโลกเด็กจน ๆ อย่างเราว่า การขอตังแม่มันทำได้ด้วยเหรอวะ?
สังเกตมานาน ว่าในสัง
นาน ๆ จะกลับมาเขียนบทความกึ่ง ๆ วิชาการที
เนื่องจากช่วงนี้เราเห็นข่าวการละเมิด privacy มากมายเกินไปแล้ว
ฉลอง EP:100 (ฉลองไปทำไม) ด้วยการเอา section ศัพท์ประหลาดปัดฝุ่นมาเล่าอีกรอบตามกระแส
ตอนนี้เสนอคำว่า Sandbox
อัดไว้เป็นเสียงก่อน เนื่องจากหมดแรงเขียน
เดี๋ยวมาเขียนให้
ผ่านมาหลายปีนับตั้งแ
ปกติเวลาเขียนอะไรจะค
อยากชวนตั้งคำถามถึงเรื่องความพยายาม
เป็นคำถามและความย้อนแย้งว่าเมื่อไหร่ที่เราควรพยายาม เมื่อไหร่ควรเลิก
ก็ในเมื่อใคร ๆ ก็บอกว่าพยายามเป็นเรื่องที่ดีนี่
ดีจริงหรือเปล่า?
ดีในมุมมองไหน?
มาตั้งคำถามกันครับ
คุณกำลังมีปัญหา ได้เลขเด็ดมา แต่หาซื้อ lottery ไม่ได้ใช่หรือไม่?
ระบบแพ้คัดออก กับสังคม
หรือที่ภาษาอังกฤษใช้คำว่า “single-elimination”
เป็นระบบที่เราน่าจะคุ้นเคยกันดีในการแข่งขันกีฬาต่าง ๆ
ระบบนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ หาคนที่เป็นที่ 1 อย่างง่ายและรวดเร็ว
ใช่ หัวใจของระบบนี้คือ ง่าย และรวดเร็ว !
ซึ่งมันดีมากกับความบันเทิง กับเทศกาลที่มีเวลาจำกัดจำเขี่ย
แน่นอนว่าผู้อ่านคงรู้จักคำว่า Thai Time กันอยู่แล้ว มันคือคำเรียกรวบ ๆ ถึงพฤติกรรมการมาสายของคนไทย แต่จากประสบการณ์การทำงานกับคนชาติอื่น ๆ มาบ้าง
ผมพบว่า ไม่ใช่แค่ Thai Time ที่ถูกขนานนาม ในแถบนี้มีชื่อประเทศตามด้วยคำว่า Time แทบจะทุกประเทศ
Disclaimer : สาบาน ว่าบทความนี้ไม่ได้แรงบันดาลใจจากใคร หรือเหตุการณ์ใด ในขณะที่เขียนบทความนี้
เป็นเรื่องส่วนตัวล้วนๆ ที่อยากบันทึกไว้ในปีนี้
ประมาณเช้าวันที่ 9 เ
แน่นอนว่าการตั้งคำถามนั้นเป็นเรื่องยาก
เพราะจากชีวิตการเป็นวิทยากรมาหลายปี
น้อยคนมากที่จะสามารถตั้งคำถามได้ ส่วนใหญ่เงียบหาย
แต่สิ่งที่ยากกว่าคือการถูกตั้งคำถาม
ปกติผมเป็นผู้ฟัง Ted Talk แบบห่าง ๆ คือรอฟังใน Youtube และเลือกฟังเฉพาะหัวข้อที่น่าสนใจ
แถมถ้าหัวข้อไหนเปิดมา 2 – 3 นาทีแรกวิธีการพูด หรืออะไรก็ตามไม่ถูกจริตก็ปิดทันที
แต่ก็ยังยอมรับว่า หลาย ๆ หัวข้อที่อยู่ใน Ted talk นั้นทรงพลังอย่างมหาศาล และสร้างพลังใจ แรงกระเพื่อมทางความคิด ไปจนถึงความรู้สึกอยากจะทำอะไรบางอย่างให้กับผม
เวลาที่รู้สึกอยากได้แรงบันดาลใจก็จะมองหา Ted talk มาฟัง
ซึ่งหลัง ๆ มา Ted talk ดูเกร่อขึ้น น่าสนใจน้อยลง หัวข้อมีความ deep น้อยลงมาก
เลยทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ Ted talk ดูจะห่าง ๆ ออกไป
ยิ่งถ้าเป็น TedxBangkok ที่ส่วนใหญ่พูดถึงเรื่องทางสังคม ยิ่งไม่ค่อยดึงดูดผมให้ไปฟังเท่าไหร่
เนื่องจากเมื่อวานได้โพสลงไปใน Facebook ส่วนตัวถึงของที่ช็อปปิ้งมามึน ๆ แล้วก็ดันคุ้มสุด ๆ นั่นคือ “ปัตตาเลี่ยน”
ทีนี้ปัญหาคือตอนกำลังพิมพ์อยู่ก็นึกสงสัยว่าชื่อ “ปัตตาเลี่ยน” นี่มันแปลกจังวะ
ดูจากรากภาษาแล้วมาจากต่างประเทศแน่นอน เพราะมีคำว่าเลี่ยนอยู่
ตอนแรกก็ยังนึกว่ามันต้องเป็นชื่อภาษาอังกฤษของไอ้ที่ตัดผมไฟฟ้าแน่ ๆ
แต่พอไปค้นข้อมูลต่อพบว่า ที่มาค่อนข้างเป็นปริศนาแถมยังดู งง ๆ เสียด้วย
เลยเอามาบันทึกเอาไว้หน่อย ….
ไม่ได้เขียน blog มานาน นานจน skill ในการเรียบเรียงขึ้นสนิมไปจนหมด
เคยลงมือเขียนก่อนหน้านี้แล้วแต่ก็ล้มเหลว พลังงานไม่พอ
พอดีช่วงนี้จู่ๆ ก็มีเหตุการณ์ประหลาด เลยทำให้นึกอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
เพิ่งประกาศมาเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 2564 ที่ผ่านมา ตามนี้แหละ
http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2564/E/188/T_0009.PDF
ขี้เกียจเขียน ฟังเอาเนอะ ฮ่า ๆ
จำไม่ได้ว่าเคยเขียนเรื่องแบบนี้ไปหรือยัง แต่ถ้าเขียนแล้วก็ยังอยากจะเขียนอยู่
