2022 ปีแห่งความวายป่วง และผิดหวัง
นี่คือเรื่องสั้นของปี 2022
เรียน Barista
เรียนการแปล
ขึ้นรินจานี
ติดโควิด
เข้าวงการ car camp
ผ่าฟันครั้งแรก
และอื่น ๆ อีกมากมาย
When Generalist telling a story…
นี่คือเรื่องสั้นของปี 2022
เรียน Barista
เรียนการแปล
ขึ้นรินจานี
ติดโควิด
เข้าวงการ car camp
ผ่าฟันครั้งแรก
และอื่น ๆ อีกมากมาย
จริง ๆแล้วเคยเขียนเรื่องวาฬ 52 Hz ไปแล้วหลายครั้ง
แต่คงหาอ่านได้จากหลาย ๆ ที่
เป็นเรื่องราวคลาสสิคที่กล่าวถึงวาฬตัวนึงที่ปราศจากฝูง
เนื่องจากมันไม่สามารถสื่อสารกับวาฬตัวอื่นได้
เพราะมันดันใช้คลื่นเสียงในย่านความถี่ 52 Hz ซึ่งไม่ได้อยู่ในย่านเดียวกับวาฬตัวอื่น
จึงไม่สามารถสื่อสารกับใครได้
เรื่องราวนี้มีทั้งจบแบบ แฮปปี้เอนดิ้ง คือสุดท้ายวาฬ 52 Hz ได้เจอกับวาฬตัวอื่น ที่ใช้ย่านความถี่เดียวกัน
และก็มีเพื่อนจนได้
และมีเรื่องราวที่จบไว้เพียงแค่ว่า วาฬ 52 Hz อยู่อย่างเดียวดาย ….
ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงแค่ไหน หรือจบยังไง
แต่มันประทับใจผู้คนมากมาย จนกลายเป็นทั้งชื่อ page ชื่อหนังสือ และอื่น ๆ อีกมากมาย
เคยได้ยินเรื่อง R
52.5Hz ก็เกิดจากจุดนั้น….
จุดที่เรารับรู้ว่าเราอาจไม่ได้มีคลื่นความถี่ที่เข้ากับฝูงได้
และที่น่าเศร้ากว่านั้น คือความถี่นี้อาจไม่มีใครสามารถรับฟังหรือเข้าใจมันได้เลยด้วยซ้ำ
มันอาจมีคนได้ยิน แต่ไม่มีใครตีความได้
มนุษย์เรามีธรรมชาติ 2 อย่างที่ขัดแย้งกันในตัวเองคือ ความสบายใจ(comfortable) และความน่าตื่นเต้น(Excite)
ความสบายใจมักเกิดจากการที่เรารู้สึกคุ้นเคย ปลอดภัย เข้าใจ
ในขณะที่ความตื่นเต้นคือการที่เราเผชิญกับสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ไม่คุ้นเคย ไม่เข้าใจ
หากเราไม่เชื่อว่ากลไกการเวียนว่ายตายเกิดมีจริง
หากเราไม่เชื่อว่าพระเจ้าและวันพิพากษามีจริง
…. แล้วเรามีชีวิตไปเพื่ออะไร ?
จุดเด่นที่ทำให้มนุษย์ก้าวมาเป็นผู้ควบคุมกฏในโลกได้นั่นคือ จินตนาการ
ไม่ว่าจะเป็นการจินตนาการถึงสิ่งที่สัมผัสไม่ได้เช่น นิทาน ศาสนา วิญญาณ
หรือสิ่งที่เป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง เช่น อนาคต
สิ่งเหล่านี้ทำให้มนุษย์สามารถมีชีวิตอย่างกระตือรือล้น มีเป้าหมาย
และพร้อมจะทำอะไรที่พัฒนาทั้งตัวเองและมวลมนุษยชาติไปข้างหน้าได้เพราะเชื่อว่า พรุ่งนี้ที่ดีมีอยู่
สิ่งนั่นเรียกสั้น ๆ ว่า “ความหวัง”
มีวันหนึ่งบังเอิญมีข่าว ซึ่งผมจำเนื้อข่าวเป๊ะ ๆ ไม่ได้แล้ว แต่เนื้อหาประมาณว่า …
“ขอทานเอาไฟเช็กเผาไข่เด็กเนื่องจากเด็กไปขโมยเงินขอทาน”
อะไรประมาณนี้
โดยเพื่อนตั้งประเด็นขึ้นมาว่า “ไปเผาไข่เด็กทำไมวะ? แค่ด่ามันก็พอหรือแจ้งตำรวจก็พอ”
ในส่วนผมเองมองว่า “เอ้าก็คนมันไม่เหลืออะไรแล้วอ่ะ แจ้งตำรวจไปก็ใช่ว่าจะทำอะไรได้”
เราเถียงประเด็นนี้กันอยู่ประมาณ 10 นาที ในที่สุดเพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า “กูก็กลับไปขอตังแม่”
ตอนนั้นเองที่เปิดโลกเด็กจน ๆ อย่างเราว่า การขอตังแม่มันทำได้ด้วยเหรอวะ?
จำไม่ได้ว่าเคยเขียนเรื่องแบบนี้ไปหรือยัง แต่ถ้าเขียนแล้วก็ยังอยากจะเขียนอยู่
ปกติเวลาเขียนอะไรจะค