ไม่มีคนดีหรือคนเลว…

นิสัยเสียอย่างหนึ่งส่วนตัวของผมคือ การตอบคำถามต่างๆอย่างรวดเร็ว
และหลายๆครั้งก็เป็นการ “ตอบเอามัน” เสียด้วย

เมื่อวาน มีคนถามเรื่องการคบคนว่าแล้วไม่ดูนิสัยเหรอ ซึ่งผมเองก็ดันปากพล่อยตอบไปแบบ “เอามัน” ว่าไม่มีใครเลวเท่าผมหรอก….

ซึ่งเอาจริงๆแล้ว มันมีบริบทที่มีความหมายมากกว่านั้น นั่นคือ  

 นี่ก็เป็นสัจธรรมหนึ่งที่พบเจอมาจากความแก่ชราของตัวเอง  

มันไม่มีคนดีหรือคนเลวหรอก มันมีแค่เราพอใจหรือไม่พอใจเท่านั้นเอง 

เมื่อความแก่ชราไม่ได้หมายถึงการใช้วันเวลาในการหายใจมากกว่าคนอื่น 

แต่เป็นการไปพบเจอประสบการณ์มากกว่าคนที่หนุ่มสาวกว่า 

สิ่งหนึ่งที่เรียนรู้มาคือถ้ามีตัวเลือกไม่มีใครอยากทำอะไรโง่ๆ หรือเลวๆหรอก 

มีแต่คนที่ไม่มีตัวเลือกเท่านั้นแหละ และตัวเลือกที่ว่านี้ก็ไม่ใช่แค่เรื่องเงินเท่านั้น แต่มันคือความกดดันจากสังคม ครอบครัว และอื่นๆ 

ฉะนั้นคนรวยหรือคนจนก็มีสิทธิทำเรื่องโง่ๆ เลวๆ ในสายตาคนอื่นๆได้เหมือนกันแม้ว่าคนจนจะมีมากกว่าก็เถอะ !

 เด็กหนุ่มที่เดินเข้าออกคุก ส่งยา ล้วงกระเป๋าที่เราเห็นตามภาพข่าวนั้นล้วนเป็นผลพวงจากการไม่มีทางเลือกทั้งนั้น 

และในอีกมุมหนึ่งเขาอาจะเป็นลูกที่ดีที่สุดของพ่อแม่ เป็นเพื่อนที่กล้าหาญและเสียสละของกลุ่ม เป็นพ่อของลูกที่ประเสริฐที่สุดก็เป็นไปได้ 

ถึงตรงนี้หลายๆคนอาจจะเริ่มเถียงว่าคนเรามีสิทธิเลือกทั้งนั้นแหละ…

อันที่จริงแล้วเราแค่กำลังมองจากมุมของเราเท่านั้นเอง ในมุมของ เขา/เธอ เหล่านั้นการไม่มีสิทธิเลือกนั้นมีจริง และทางเลือกโง่ๆ เลวๆ ที่สังคมตราหน้าไว้นั้น

อาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่เขาเหล่านั้นเลือกได้ในขณะนั้นแล้ว 

ด้วยมุมมองแบบนี้อาจไม่มีใครในโลกที่เลวเลย ทุกคนล้วนเป็นคนดีในทางใดทางหนึ่งและการทำเลวเหล่านั้นอาจเกิดจากการที่พวกเรา (ที่กำลังนั่งอ่านอินเตอร์เน็ตนี่แหละ) เป็นคนที่เอาเปรียบเขาจนพวกเขาต้องทำอะไรที่มันเลวๆ โง่ๆ ก็เป็นไปได้