เคยได้ยินเรื่อง “การมองโลกในแง่บวก” “พลังบวก“

หรืออะไรทำนองนั้นไหม

ส่วนตัวพบว่า “มันเหลวไหลสุดๆเลยว่ะ!”

เพราะเมื่อจ้องมองเข้าไปในชีวิตของมนุษย์หนึ่งคน

มันมีทั้งความสุข ความดีงาม มีความรักจริงๆ

แต่ในขณะเดียวกัน มันก็มีความเลวทราม ความซวย และความขมขื่นอยู่ในนั้นด้วยง

โลกที่มองเห็นแต่เรื่องดี พลังบวก

มันเป็นเพียงความพยายามที่จะหลอกตัวเองเท่านั้น

ในความสุขสมหวัง มีสิ่งที่เรากำลังเอาเปรียบคนอื่นอยู่

ในความทุกข์ความผิดหวัง ก็มีใครบางคนสมหวังอยู่เช่นกัน

โลกมันมีสองด้าน

เรื่องดี ๆ ต่อตัวเรานั้นมีอยู่จริง

และเรื่องเลวร้ายต่อตัวเราก็มีอยู่จริง

มันมีคนที่ทุกข์ทน ขมขื่นมากกว่าคนอื่นจริง

และมันก็มีคนที่ประสบความสำเร็จและสุขสมมากกว่าคนอื่นจริง

ไม่ใช่เพราะพลังบวกอะไรหรอก

แค่เพราะโลกก็เป็นของมันแบบนี้

เป็นเพราะสังคมมนุษย์ร่วมกันสร้างมันขึ้นมาแบบนี้นับหมื่นปี

ไม่มีความสมดุล หรือความยุติธรรมอะไรหรอก

โลกมันไม่เคยสนใจสิ่งนั้น

ที่ทำได้อาจจะแค่

ฟูมฟายเมื่อยามที่เราแสนซวย ในขณะเดียวกันก็เข้าใจว่า เออ..มันก็เป็นเรื่องปกตินี่แหละ และชีวิตมึงอาจจะดีขึ้นหรือไม่ดีขึ้นก็ได้

แต่… เดี๋ยวมึงก็ชิน เดี๋ยวมึงก็จะมีความสุขกับอะไรเล็กน้อยรอบตัวได้

หรือตอนที่เราประสบความสำเร็จสุขสม

สักพักเดี๋ยวเราก็ชิน

เดี๋ยวเราก็จะอยากได้อะไรที่มันยิ่งใหญ่ขึ้น

แล้วเราก็จะผิดหวัง ฟูมฟาย

เดี๋ยวมึงก็จะหาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ รอบตัวมาทุกข์ได้เหมือนเดิม

สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรให้เราเปลี่ยนแปลงได้หรอก

แค่พยามเข้าใจ แม้ส่วนใหญ่มันจะทำไม่ได้

แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเครื่องมืออะไรให้ใช้เลย