ปรัชญาแห่งตู้เย็นที่เสียไป…

จะว่าไปทุกคนก็คงต้องเคยสูญเสียอะไรที่เราไม่อยากให้เสีย
และไม่ได้ตั้งใจเตรียมรับมือกับการสูญเสียนั้นอยู่บ้างสักครั้งในชีวิต…

เร็วๆ นี้มีสอง สามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาใกล้ๆกัน

เรื่องแรก เคยเขียนไปเมื่อวันก่อนแบบ งงๆ คือ จู่ๆคอมพิวเตอร์ที่ใช้งานก็มาด่วนจากไปแบบที่ทันตั้งตัว
เรื่องที่สอง คือตู้เย็นที่อยู่กันมายาวนานจนเหมือนว่ามันจะอยู่ไปถาวรก็มาด่วนจากไป

ทั้งสองเรื่องเกิดคามือผมเองทั้งคู่ ….

ทั้งตู้เย็น และคอมพิวเตอร์มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
คือมันบรรจุเอาสิ่งที่เราใช้ และเคยใช้ และคาดว่าจะใช้ เอาไว้
มันทำหน้าที่เสมือนกระเป๋าวิเศษที่มีของอยู่เต็มไปหมด
โดยหวังว่าถ้าเราเรียกใช้มันจะมีของที่เราต้องการ
แม้ว่าบางครั้งมันลงท้ายที่เราหามันไม่เจอก็ตาม ….

แต่เมื่อถึงวันที่มันเสีย ส่วนใหญ่เราจะพบว่าไอ้ของที่สะสมเอาไว้นั้นหนะ
ส่วนใหญ่แล้วมันไม่จำเป็นกับเราเลย

หรืออย่างน้อย มันก็จำเป็นน้อยกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลย

ไฟล์หนังสือที่ไม่เคยแม้แต่กดเปิดสักครั้ง, หนังสุดแสนน่าดู
ขวดน้ำผึ้งป่าแสนลึกลับ, แยมสตอเบอรรี่โฮมเมด

พวกนี้ล้วนเหมือนกันคือ ตอนเราได้มาเราคิดว่าเราจะต้องได้ใช้มันแน่ๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อเรามีเวลาในชีวิตอันแสนจำกัด และมีทางเลือกที่มากมายไร้จำกัด

ของเหล่านั้นก็ค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา และซุกอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของคอมพิวเตอร์ หรือตู้เย็น
เช่นเดียวกับ เสื้อผ้าที่เราซื้อมาตอนลดราคา รองเท้าวิ่งที่ตั้งใจจะเอาไว้วิ่งเทรล
จนทำให้เราแบกของหนักหนาเต็มไปหมด เป็นภาระในการดูแลรักษา
ซ้ำร้ายเมื่อตอนที่เรานึกได้ ของเหล่านั้นก็อาจจะสิ้นอายุขัยของมันไปเสียแล้ว

เราสะสมสิ่งของเพื่อทำให้ตัวเรารู้สึกมั่นคง
เป็นความมั่นคงปลอมๆที่สมองบรรพกาลของเราสร้างภาพลวงตาเอาไว้
จนเมื่อในวันที่มันเสียไปจริงๆ เราถึงได้รู้ว่า

เราอาจไม่ได้ต้องการมันขนาดนั้น 

ในภาพยนต์เรื่อง Up in the air ตัวเอกในเรื่องนอกจากอาชีพไล่คนออกแล้ว
ตัวเอกยังเป็นนักพูดเชิงให้กำลังใจด้วย โดยหัวข้อที่เขาพูดคือ

What’s in your backpack?

โดยตัวเอกในเรื่องจะเอากระเป๋ามาใบหนึ่งแล้วถามคนฟังว่า
คุณเอาอะไรใส่กระเป๋าไปบ้าง
สิ่งที่ใส่ในกระเป๋าก็เป็นสเมือนสิ่งที่เรายึดติด แบกเอาไว้ ยิ่งเอาไปเยอะยิ่งหนักและเป็นภาระ
แต่ในความเป็นจริงเขาเองนั่นแหละที่ยังแบกเอาความฝันของตัวเองเอาไว้ตลอดเวลา
และในสุดท้ายเค้ากลับพบว่าปลายทางของความฝัน ก็ไม่ได้มีความสุขอย่างที่หวังเท่าไหร่
แต่การแบ่งปันและมีความสุขระหว่างทางต่างหาก ที่ทำให้เขามีความสุขได้ตอนนี้เลย

จนถึงตอนนี้ทั้งของในตู้เย็น และไฟล์ในคอมพิวเตอร์ ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกเสียดายเลย

ว่าแต่ของในตู้เย็นของคุณมีอะไรบ้างละ?