เมื่อการเป็นตัวซวยทำให้สมเสร็จอยู่รอด

นานมาแล้วเคยเข้าป่าทางใต้แถวๆ พัทลุง-ตรัง ซึ่งเป็นอีกแหล่งนึงที่มีรอยสมเสร็จชุกชุม ทั้งรอยเท้า และรอยขี้

เลยถามพรานที่นำทางว่าเค้าไม่ล่ากันหรือยังไง?

พรานที่ไปด้วยกันบอกว่าถ้าพรานเข้าป่าไปเจอสมเสร็จ จะถือว่าคราวนี้ซวยแล้ว ต้องกลับบ้านทันทีอยู่ในป่าไปก็รังแต่จะเจ็บตัวเปล่าๆ

นี่่คงเป็นสาเหตุให้สมเสร็จ สัตว์ที่ไม่ได้มีเขี้ยวเล็บ (และก็ไม่ได้ตัวเล็กด้วย) เอาตัวรอดในป่าที่แทบไม่เหลือสัตว์อยู่เลยได้

วันนี้นั่งฟังบทสัมภาษณ์น้องคนนึงที่เข้าไปเป็นอาสาทำงานศิลปะอยู่แถวๆ กาญจนบุรี รอยต่อทุ่งใหญ่เนรศวร เล่าให้ฟังว่าคนแถวนั้นเค้าก็ไม่ล่าสมเสร็จกัน เค้าบอกว่ามันเป็นตัวซวย …

ฟังปุ้บ บทสนทนาที่คุยกับพรานตอนอยู่พัทลุงก็แว้บกลับเข้ามาทันที

เออแปลกแฮะ ป่าก็ไม่ได้ต่อกัน ผู้คนก็พื้นเพแตกต่างกันแต่ดันมาแชร์ความเชื่อชุดเดียวกันว่า “มันคือตัวซวย“

น่าจะเป็นความซวยที่โชคดีที่สุดของมันแล้ว บางทีการเกิดเป็นตัวซวยอาจจะเป็นเรื่องที่โชคดีได้เหมือนกัน

แปลก1. เลยลองไปหาต่อเรื่องความโชคร้ายของมัน พบว่าความเชื่อว่าถ้าเจอหรือฆ่าสมเสร็จแล้วจะโชคร้ายนั้นมีอยู่ในแถวมลายูด้วย คือทั้งในอินโด และมาเล ก็มีความเชื่อแบบเดียวกันนี้

แปลก2. ในญี่ปุ่นกับจีนก็มีงานจิตกรรม เกี่ยวกับสมเสร็จเช่นกัน (เท่าที่ดูในจีนและญี่ปุ่นไม่มีสมเสร็จ แต่ดันมีงานเขียนเกี่ยวกับสมเสร็จ) โดยทั้งสองชาติเชื่อว่ามันคือปีศาจชื่อว่า “บะกุ” สามารถกินความฝันได้ อาจจะเพราะหน้าตาอันแปลกประหลาดของมันนั่นเอง

แปลก3. สมเสร็จมีจมูกยาวแบบตัวกินมด หรือช้าง มีหน้าตาตอนเดินวิ่งคล้ายหมู คิดว่าสมเสร็จน่าจะเป็นญาติกับสัตว์ใด แน่นอนว่ามันเป็นญาติกับ ม้าและแรด ผ่าง!!