จดหมายถึงตัวข้าพเจ้าในปี 2562

การเขียนจดหมายถึงตัวข้าพเจ้าช่วงปลายปีกลายเป็นธรรมเนียมและเป็น “งาน” ที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเป็นงานที่ใหญ่พอสมควร

ทุกครั้งที่จะเขียนเลยลังเลไปมา และคอยเอาเรื่องที่ไม่สลักสำคัญมาทำคั่นเพื่อที่จะไม่ต้องเขียนตลอด

ครั้งนี้ก็เช่นกัน….

ปี 2561 ที่กำลังจะผ่านไปนี้ข้าพเจ้าเรียนรู้มาได้ 3 เรื่องคือ

1. ถ้าขาดซึ่งการเข้าใจคุณค่าในตัวเองแล้ว ชีวิตก็มิอาจดำเนินต่อไปได้

ฟังดูเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก แต่ที่น่าเจ็บปวดคือคุณค่าในตัวเองที่เรารับรู้นั้น ดันมาจากคนรอบข้างเสียเป็นส่วนใหญ่ ถ้าไปอ่านคำเท่ห์ๆจากกูรูหรือนักจิตวิทยาปลอมๆ ก็จะบอกว่าเราต้องรับรู้คุณค่าของตัวเองด้วยตัวเอง แต่เอาจริงๆแล้วมันแทบเป็นไปไม่ได้เลย

เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม เมื่อต้องอยู่ร่วมในสังคมคุณค่าของตัวตนของเราก็ย่อมสะท้อนมาจากสังคมด้วยนั่นแหละ

ช่วงปลายปี 60 คาบเกี่ยวไปยังต้นปี 61 ข้าพเจ้าสูญเสียความรับรู้ถึงคุณค่าในตนเองไป แม้ว่าจะออกไปทำกิจกรรมอะไรมากมายแต่สิ่งเหล่านั้นกลับไม่เคยเติมเต็มความมั่นใจในตนเองกลับมาได้เลย จนต้องปรับวิถีชีวิตยกใหญ่กว่าจะกลับมาลงตัวระดับหนึ่งได้ก็ช่วงครึ่งปีหลังแล้ว ซึ่งนั่นทำให้ได้เรียนรู้เรื่องที่สองคือ

2. ความสำเร็จเล็กๆน้อยๆอย่างต่อเนื่อง สำคัญกว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เพียงไม่กี่ครั้ง

“อาจพูดได้ว่าส่วนใหญ่แล้วคนที่ประสบความสำเร็จ ล้วนอยู่กับสิ่งที่พวกเขาทำนานเพียงพอ”

ผึ้งสร้างรังของมันจากองค์ประกอบเล็กๆ
นักวิ่ง 100 กิโลวิ่งโดยจดจ้องไปยังก้าวข้างหน้า
กำแพงเมืองจีนยาวพันไมล์เกิดจากการเรียงหินก้อนแล้วก้อนเล่า

ในยุคสมัยที่อะไรก็รวดเร็วไปเสียหมดจนดูเหมือนการรอคอย การค่อยๆทำไปทีละเล็กละน้อยกลายเป็นเรื่องของคนเขลา แต่ก็ต้องยอมรับว่านี่เป็นเส้นทางตรงสู่ความสำเร็จต่างๆ การค่อยๆสะสมความภาคภูมิใจในความสำเร็จเล็กๆน้อยๆไปอย่างต่อเนื่อง มองเห็นความคืบหน้า เติบโต อาจเป็นหาทางเดียวที่นำเราไปสู่สิ่งที่เรามุ่งหวัง แต่อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่คือการทำอย่างไรให้เราไม่ล้มเลิกไปกลางทางเสียก่อน ซึ่งนั่นทำให้ได้มาซึ่งบทเรียนเรื่องที่สามคือ

3. หากเรายอมผ่อนปรนต่อกฏของเราเพียงนิดเดียว เราก็มิสามารถดำรงความเป็นเราเอาไว้ได้

“ถ้าคุณบอกว่าจะออกกำลังกายทุกวัน การไม่ออกเพียงวันเดียวก็จะล้มพังแผนการออกกำลังกายทั้งปีของคุณลงอย่างไม่เป็นท่า” 

“ถ้าเราจะไม่มาสาย การมาสายเพียงครั้งเดียวก็อาจทำให้เรามาสายตลอดไป”

ในระหว่างทางแห่งการสะสมความสำเร็จหากเรายอมผ่อนปรนให้ตนเอง มีเงื่อนไขเหตุผลที่จะไม่ทำตามแผน นั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยงแปลงพฤติกรรมของเรา ดังนั้นหากตั้งกฏไว้แล้วจงอย่ามีข้ออ้างใดๆ

แล้วปีนี้เป็นอย่างไรบ้างละ? ในสายตาของข้าพเจ้า