ข้อดีที่คาดไม่ถึงของการสรรเสริญให้กับความผิดพลาด

 

Astro Teller หัวหน้าทีม Google X ออกมาเล่าเรื่องความสำเร็จและความล้มเหลวที่อยู่เบื้องหลัง Google Projet ต่างๆ

เปิดฉากด้วยการเล่าเรื่อง JFK เล่าความฝันต่อสาธารณะเรื่องจะส่งคนไปถึงดวงจันทร์ ต่อมาเหตุการณ์นี้ถูกตั้งชื่อว่า moonshot speech

Teller บอกว่านี่คือฝันที่ยิ่งใหญ่และดี

ฝันที่ดีต้องไม่ใช่แค่ความฝันแต่ต้องประกอบไปด้วยกลยุทธ์และการทำให้มันเป็นจริง

หลังจากนั้นก็เล่าเรื่องของการทำงานที่ moonshot factory หรือที่เรียกว่า Google X [google X คือบริษัทย่อยของ google ที่ไปทำโปรเจคที่เป็นเทคโนโลยีใหม่ๆที่แก้ปัญหาใหญ่ ๆ]

ที่นี่เราจะได้พบกับวิศวกรอวกาศที่ทำงานร่วมกับ fashion designer หรืออดีตผู้บังคับบัญชาในกองทัพ brainstorm ร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านเลเซอร์

คนเหล่านี้พยายามฝันถึงเทคโนโลยีที่ทำให้โลกดีขึ้น พวกเขาใช้คำว่า Moonshots เพื่อเตือนให้ตัวเองรักษาวิสัยทัศน์ที่ส่งใหญ่เช่นนั้นไว้ และใช้คำว่า factory เพื่อเตือนให้นึกถึงแผนที่แข็งแรงเพื่อทำให้ฝันนั้นเป็นจริง

หลังจากนั้น ก็โชว์ moonshot blueprint โดยเป็น intersection ของ

1. ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่กระทบคนจำนวนมาก
2. วิธีการแก้ปัญหาที่สุดโต่งที่ใช้แก้ปัญหานั้น
3. ต้องมี technology ที่สุดยอดที่สร้างได้จริง

หลังจากนี้ไปจะเป็นการเล่าในมุมมองของ Teller แล้ว

ผมจะเล่าความลับให้ฟัง moonshot factory เป็นที่ที่วุ่นวายมาก แต่แทนที่จะหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย ทำเป็นว่ามันไม่มีอยู่ พวกเค้าทำให้สิ่งนั่นกลายเป็นจุดแข็งของพวกเขา
โดยใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำลายสิ่งต่างๆ และพยายามพิสูจน์ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นผิด
นั่นคือความลับของพวกเรา!

คือการเลือกทำส่วนที่ยากที่สุดของปัญหาก่อน และพยายามหาทางทำลายโปรเจคของตัวเอง

พวกเราค้นพบสิ่งที่น่าสนใจของการพยายามสร้างความสมดุลระหว่าง
การมองโลกในแง่ดีแบบสุดขั้วเพื่อเติมพลังแห่งวิสัยทัศน์ให้
และการต้องถกเถียงและสงสัยอย่างรุนแรงเพื่อทำให้โปรเจคยังดำเนินต่อไปได้

ผมจะให้ดู project ที่เราต้องทิ้งมันไป และบางโปรเจคที่อย่างน้อยถึงตอนนี้ที่ไม่เพียงแค่รอดมาได้แต่เรายังทำให้มันพัฒนาไปได้ไกลด้วย

ปีที่แล้วเราเพิ่งทำลายโปรเจค Automated Vertical Farming (ระบบปลูกผักแนวตั้งแบบอัตโนมัติ)
ในภาพเป็นผักกาดหอมบางส่วนที่เราปลูกขึ้นมา
ปัญหาคือ 1 ใน 9 ของคนบนโลกเป็นโรคขาดสารอาหาร การทำฟาร์มแนวตั้งใช้น้ำน้อยกว่าปกติ 10 เท่า และใช้พื้นที่น้อยกว่าการทำฟาร์มปกติ 100 เท่า และด้วยการที่เราสามารถปลูกพืชอยู่ใกล้กับตัวเรามากดังนั้นเราไม่ต้องเสียค่าขนส่งอีกต่างหาก
เรามีความคืบหน้าไปเยอะมากในหลายๆส่วนตั้งแต่การเก็บเกี่ยวอัตโนมัติ การควบคุมแสง แต่น่าเสียดาย เราไม่สามารถทำแบบนี้กับพืชหลักเช่น ข้าวหรือธัญพืชได้ เราเลยต้องทำลายมันทิ้งไป

อีกหนึ่งปัญหาใหญ่ เราใช้ทรัพยากรและสร้างความเสียหายไปเยอะมากกับการส่งสินค้าไปทั่วโลก หรือประเทศที่เป็น landlocked(ประเทศที่ไม่มีพื้นที่ติดทะเลเลย) ก็สามารถพัฒนาเศรษกิจได้ยากเพราะข้อจำกัดของระบบขนส่งพื้นฐาน

แล้ววิธีแก้ปัญหาที่ได้ผลเหรอ? เราอยากได้เรือขนส่งเดินอากาศที่เบากว่าอากาศไงละ

สิ่งนี้จะช่วยลดค่าขนส่ง ลดเวลาและ carbon footprint ซึ่งเราเริ่มต้นด้วยเทคโนโลยีที่ฉลาดสุดยอดที่ต้องทำให้ราคาถูกพอจะสร้างขึ้นมาได้ในจำนวนมากๆ แต่ปรากฏว่าราคาของการสร้างลำแรกอยู่ที่ 200 ล้าน usd ในการสร้างและออกแบบ

ซึ่ง 200 ล้านนั้นแพงเกินไปเพราะ โครงสร้างของ X นั้นเน้นไปที่การสร้างและทำลายอย่างรวดเร็ว คือเน้นไปสร้างความผิดพลาดและเรียนรู้จากมันแล้วออกแบบใหม่
ทำให้ไม่สามารถจ่าย 200 ล้านเพื่อให้ได้ลองสิ่งที่ยังไม่รู้ว่าจะไช้งานได้หรือเปล่าเลยลงเอยต้องทำลายโปรเจคนี้ไปด้วย

อีกอย่างที่เราค้นพบคือสิ่งผิดพลาดของโปรเจคไม่ได้หมายความว่าโปรเจคนั้นต้องจบ บางครั้งเราอาจจะได้พบกับทางที่ดีกว่าก็ได้

นี่คือรูปรถขับเคลื่อนด้วยตัวเองรุ่นทดลอง โดยรุ่นนี้ไม่มีพวงมาลัยหรือเบรก ซึ่งเอาจริงๆนั่นก็ไม่ได้เป็นเป้าหมายที่คิดขึ้นมาในตอนแรกเลย

ด้วยเหตุที่มี่คนตาย 1.2 ล้านคนบนถนนทุกปี การสร้างรถไร้คนขับก็เป็นสิ่งที่ moonshot เล็งไว้เหมือนกัน, เมื่อ 3 ปีครึ่งที่แล้วเมื่อเราดัดแปลงรถ Lexus ให้กลายเป็นรถไร้คนขับเพื่อการทดสอบ ซึ่งมันดีมาก เราให้คนของ google เอาไปทดลองใช้แล้วถามถึงประสบการณ์ดู
และสิ่งที่เราพบคือการให้รถขับเองอัตโนมัติแล้วเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินหวังพึ่งให้คนขับควบคุมเองเพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉินนั้น เป็นแนวคิดที่แย่มาก ไม่ใช่เพราะระบบไม่ทำงานนะ แต่เป็นเพราะคนขับไม่สนใจเลยต่างหาก(เพราะมันอัตโนมัติแล้วนี่จะไปสนใจทำไม) ทำให้เมื่อเกิดเหตุต้องควบคุมเลยไม่มีสติพอจะควบคุมได้

(รถขับอัตโนมัติรุ่นแรกยังมีเบรกและพวงมาลัยให้คนขับควบคุมกรณีฉุกเฉินได้)

นี่เป็นวิกฤติที่ใหญ่มากของทีมงาน และต้องกลับไปออกแบบใหม่หมด และกลับมาพร้อมกับระบบใหม่ที่ให้คนขับเป็นผู้โดยสารไปเลย แค่บอกรถว่าจะไปไหน กดปุ่มแล้วรอให้มันไปส่งเองเลย ไม่ต้องมีเบรกแล้ว

ซึ่งเป็นแนวคิดที่เราภูมิใจมาก แล้วแนวคิดนี้ก็เปลี่ยนทุกอย่างไปเลย และตอนนี้ self-driving car ของ google วิ่งด้วยตัวเองไปแล้ว 1.4ล้านไมล์ และออกไปทุกวันบนถนนใน Mountain view California และใน Austin Taxus

ทีมที่ออกแบบรถเปลี่ยนแนวคิดไปจากตอนแรก ซึ่งนี่คือความมหัศจรรย์ของ X ที่บางครั้งการเปลี่ยนมุมมองนั้นทรงพลังยิ่งกว่าการทำตัวฉลาดๆ

Take wind energy เป็นหนึ่งในตัวอย่างของการเปลี่ยนมุมมอง
เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างกังหันลมผลิตไฟฟ้าที่ดีกว่าผู้เชียวชาญในอุตสาหกรรมที่ทำอยู่ตอนนี้
แต่เราพบวิธีจะนำมันขึ้นไปบนฟ้าทำให้สามารถรับลมด้านบนที่เร็วขึ้นและสเถียรขึ้น และได้พลังงานมากกว่าโดยไม่ต้องใช้เหล็กเป็นร้อยๆตัน

ว่าว Makani energy นั้นสามารถขึ้นไปข้างบนได้โดยมีใบพัดที่ติดอยู่กับปีกและลากเชือกเพื่อให้มันลอยขึ้นเมื่อมันติดลมบนจะกลายเป็นเครื่องปั่นไฟที่ลอยได้และนำไฟส่งกลับมาผ่านสายจูง

เรายังหาวิธีทำลายโปรเจคนี้ไม่ได้และยิ่งมันอยู่นานเท่าไหร่มันยิ่งทำให้เราตื่นเต้นที่มันอาจจะกลายเป็นรูปแบบการผลิตพลังงานลมที่ราคาถูกให้กับโลก

และโปรเจคที่ดูจะบ้าที่สุดของเราคือ Project Loon. โดยเราพยายามสร้างบอลลูนที่ให้บริการ internet โดยสร้างเครือข่ายของบอลลูนในชั้นบรรยากาศสตราโทสเฟียโดยส่ง internet ลงมาในพื้นที่ห่างไกลในโลก ซึ่งนั่นสามารถทำให้คนอีก 4 พันล้านคนที่ไม่สามารถเข้าถึง internet ให้สามารถใช้งาน internet ได้

แต่เราไม่สามารถเอาเสาส่งสัญญาณติดกับบอลลูนแล้วส่งขึ้นไปได้ ลมที่แรงเกินไปจะเป่าจนมันปลิวหายลอยห่างพื้นไปเรื่อยๆจนติดต่อกันไม่ได้

นี่คือจังหวะที่บ้ามาก คือแล้วถ้าเราปล่อยให้มันลอยไปเลยละให้มันไปตามทิศทางที่มันอยากได้เลย ทำให้เราไปค้นพบว่าในชั้น สตราโทสเฟียมีลมที่เคลื่อนที่ในความเร็วที่แตกต่างกัน และทิศทางที่ต่างกันเป็นชั้นบางๆ ดังนั้นเราจึงหวังจะใช้ algorithm มาคำนวณการไหลของลมทั้งโลก โดยควบคุมมบอลลูนนิดหน่อยให้มันขึ้นและลงนิดเดียวในชั้สตราโทสเฟียเพื่อให้มันรับเอาลมที่ว่ามานี้เพื่อเปลี่ยนทิศทางและความเร็ว โดยเมื่อบอลลูนอันนึงลอยออกจากพื้นที่ไป บอลลูนอีกลูกก็จะลอยเข้ามาแทนที่พอดีแล้วทำหน้าที่ให้บริการ internet ต่อไปเหมือนตอนเราเคลื่อนที่โทรศัพท์ข้ามเสาสัญญาณตอนเราขับรถ

เรารู้ว่ามันฟังดูบ้าแค่ไหน เหมือนกับชื่อของโครงการของเรา
ดังนั้นตั้งแต่ปี 2012 ทีม loon เริ่มให้ความสำคัญกับส่วนที่ยากที่สุดก่อนที่อาจจะทำให้โปรเจคนี้ล้มเหลวได้

สิ่งแรกที่ทำคือการเอา Wi-Fi connection จากบอลลูนในชั้นสตราโทสเฟียลงมายังเสาอากาศที่พื้น และมันสำเร็จ

ดังนั้นเราจึงไปทำสิ่งที่ยากขึ้นไปอีกที่คุณอาจจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

เราจะเอา internet จากบอลลูนตรงลงมายังมือถือเลยโดยไม่ต้องมีเสากั้นแล้ว ซึ่งเราก็ทำได้

เราสามารถทำให้ internet ที่จ่ายจากบอลลูนเร็วพอที่จะใช้ internet จริงๆไหม ที่จะใช้ internet ได้จริงๆไม่ใช่แค่ SMS ในช่วงแรกๆความเร็วก็ใช้ได้ไม่ถึง Mbps ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เราสามารถทำได้ถึง 15 Mbps ซึ่งเร็วพอจะดู TED Talk ได้

ปัญหาต่อมาเราจะทำให้บอลลูนสามารถคุยกันเองบนฟ้าได้ไหม เพื่อให้เราสามารถส่งสัญญาณไปได้ไกลขึ้นในพื้นที่ที่ห่างไกลมากๆ แน่นอนว่าในที่สุดเราทำได้

ปัญหาต่อมาเราจะทำให้บอลลูนขนาดใหญ้เท่าบ้านลอยอยู่บนฟ้าได้นานกว่า 100 วัน ในขณะที่ต้องมีราคาถูกกว่า 5% ของบอลลูนที่อยู่นานๆที่เรามีอยู่ในขณะนี้ได้ไหม? แน่นอนว่าในที่สุดก็ได้ แต่กว่าจะทำได้ก็ต้องพยายามอย่างมาก

เราสร้างบอลลูนทรงกลมสีเงิน สร้างทรงหมอนขนาดยักษ์ เราสร้างบอลลูนขนาดเท่าวาฬสีน้ำเงิน แน่นอนว่าเราพังบอลลูนไปมากมาย

หนึ่งในสิ่งที่จะทำลาย Loon Project คือการควบคุมบอลลูนบนท้องฟ้า หนึ่งในการทดลองที่สำคัญคือการเอาบอลลูนใส่เข้าไปในบอลลูนอีกอัน โดยอันนึงใส่อากาศเข้าไปอีกอันใส่ฮีเลี่ยม บอลลูนจะปั้มอากาศเข้าไปในบอลลูนเพื่อให้มันหนักขึ้นและปล่อยอากาศออกเพื่อให้มันเบาลงเพื่อควบคุมให้มันขึ้นและลง ด้วยการเคลื่อนที่ง่ายๆแค่นี้จะเป็นกลไกที่ใช้ควบคุมเพื่อให้มันจับเอาลมที่มีความเร็วและทิศทางที่ต้องการ

แล้วมันดีพอที่จะใช้ควบคุมให้เคลื่อนที่ไปทั่วโลกเหรอ? ช่วงแรกๆก็ไม่ค่อยได้หรอก แต่มันก็ดีขึ้นมาเรื่อยๆ

โดยเฉพาะบอลลูนตัวล่าสุดของเราสามารถเคลื่อนที่สูงขึ้นไป 2 ไมล์บนท้องฟ้าและคุมตัวเองให้ไปยังที่ที่ต้องการในระยะ 500 เมตรโดยควบคุมห่างออกไป 20000 กิโลเมตร

เรายังมีอะไรต้องทำอีกมากในส่วนของการปรับจูนระบบละลดค่าใช้จ่าย แต่ในปีที่แล้วบอลลูนถูกๆเหล่านี้เคลื่อนที่ไปรอบโลก 19 รอบใน 187 วันและเราจะทำต่อไป

บอลลูนของเราตอนนี้ทำได้เกือบทุกอย่างที่เราต้องการแล้ว และอยู่ในช่วงของการทำข้อตกลงกับผู้ให้บริการโทรศัพท์ทั่วโลก และเรากำลังจะเอามันขึ้นบินให้บริการใน อินโดนีเซียเพื่อทดสอบจริงในปีนี้ (2016)

สิ่งเหล่านี้ฟังดูเหนือความเป็นจริง และใช่แล้ว! ความบ้าบิ่นและทำงานที่เสี่ยงเป็นอย่างมากทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจโดยธรรมชาติ

เราไม่สามารถตะคอกผู้คนแล้วบังคับพวกเขาว่า “จงล้มอย่างรวดเร็ว” เพราะผู้คนจะปฏิเสธ
เพราะพวกเขากังวลว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาถ้าเขาล้มเหลวละ?
ผู้คนจะหัวเราะเยาะเราไหม? หรือเราจะถูกไล่ออกหรือเปล่า?

ผมจะเล่าความลับให้ฟัง ว่าทำไมเราจึงทำแบบนี้ได้ หนทางเดียวที่จะทำให้ผู้คนทำงานที่ใหญ่และเสี่ยงมากๆ หรือไอเดียที่บ้าบิ่น และให้พวกเขาทำเรื่องที่ยากที่สุดก่อน คือต้องสร้างเส้นทางที่จะถูกต่อต้านน้อยที่สุดก่อน

ที่ X ความล้มเหลวนั้นปลอดภัย, ทีมต่างๆต้องฆ่าแนวคิดของตัวเองให้เร็วถ้ามีหลักฐานว่ามันล้มเหลวได้ เพราะอะไร? เพราะพวกเขาจะได้รางวัลในการฆ่าโปรเจคของตัวเองได้ ได้รับคำชื่นชมจากเพื่อนๆ ได้กอดและแปะมือทักทายจากผู้บริหาร เช่นผมเป็นต้น
ได้รับการโปรโมท นอกจากนี้เรายังมีโบนัสสำหรับทุกคนในทีมที่ล้มโปรเจคได้

เราเชื่อมันในความฝันที่ Moonshot Factory และการโต้แย้งวิพากษ์ไม่ได้เป็นศัตรูของการมองโลกในแง่ดี แต่มันเป็นพาร์เนอร์ที่ดีซึ่งกันและกัน มันทำให้ทุกแนวคิดเป็นไปได้

ทำให้เราสร้างอนาคตในความฝันของเราได้

ขอบคุณ….

---

ชอบ : Astro Teller พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสนุกสนานตลอดเวลาจนรู้สึกได้เลยว่าเขาสนุกกับมันจริงๆ และหลงไหลในมันจริงๆ, ลีลาการเล่าสมเป็นระดับผู้บริหารขั้นสูงและมีความรู้ด้านเทคนิคอลเป็นอย่างดี

ไม่ชอบ : ช่างเถอะ ฟังสนุกดีหนะ!