จริงๆเราก็อาศัยอยู่ใน Matrix

แต่ไม่ใช่โลกเหมือนใน The Matrix ซะทีเดียวที่มีมหาคอมพิวเตอร์คอยควบคุมมนุษย์อยู่
แต่กลับเป็นโลกใบเล็กๆที่อยู่ภายใต้กระโหลกของเราทุกคนนี่เอง

ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความรัก ความเศร้า ความซวยแม้แต่เรื่องเหนือธรรมชาติต่างๆล้วนแต่เกิดจากศูนย์ควบคุมมหาคอมพิวเตอร์ที่อยู่ใต้กระโหลกของเราทั้งสิ้น

และทุกคนมีระบบประมวลผลนี้ที่ไม่เหมือนกันเลย รวมถึงมี sensor ที่แตกต่างกันอีกด้วย ดังนั้นภาพความงามของโมนาลิซ่าที่เราเห็นจึงไม่เคยมีใครเห็นความงามของมันเหมือนกันร้อยเปอร์เซ็นต์ !

ดังนั้นตอนที่เรากำลังพูดว่า “เราเข้าใจเธอนะ” นั่นคือการเข้าใจในแบบของเราเองต่างหาก
เราไม่ได้เข้าใจอย่างที่เราคิดว่าเราเข้าใจจริงๆหรอก !!
รสชาติที่แสนอร่อย ทุเรียนที่หอมหวานนั้นล้วนเกิดจากภายในสมองใบน้อยๆของเราทั้งนั้น

โลกนี้มันจึงเป็นไปอย่างที่เรารับรู้ ไม่ได้เป็นไปอย่างที่มันเป็นจริงๆ …

ทีนี้มันก็ขึ้นอยู่กับขอบเขตการรับรู้ของแต่ละคนแล้วว่าสามารถเชื่อมต่อไปถึงไหนได้
เมื่อเราเข้าใจว่าการรับรู้ทั้งหมดนั้นอาจจะจริง หรือไม่จริงก็ได้
เมื่อเราเข้าใจว่าการเข้าใจของเราอาจไม่ตรงกับความเข้าใจของผู้อื่น
เมื่อเรารู้ว่าเราไม่เข้าใจเราจึง “เข้าใจ”
เพราะคำว่า “เข้าใจ” หมายถึงการ “เข้า” ไปในจิตใจผู้อื่นซึ่งเป็นไปไม่ได้

เราจึงเข้าใจได้ว่าเมื่อเรา “ไม่เข้าใจ” เราจึง “เข้าใจ”

“ว่าแต่คุณละอ่านแล้วเข้าใจไหม?”