คงไม่มีใครชอบความเจ็บปวดแน่ๆ
แค่ความเจ็บปวดระดับสะดุดขาโต๊ะ หรือโดนกระดาษบาดก็ไม่มีใครอยากเจอแล้ว
แต่ถ้าลองพิจารณาดูจะพบว่า…
ความเจ็บปวดเป็นหนึ่งในของขวัญอันล้ำค่าที่ธรรมชาติได้มอบให้กับมนุษย์
ความเจ็บปวดเป็นสัญญาณบอกถึงขีดจำกัด
…เป็นสัญญาณเตือนให้หยุด และเป็นปราการที่เราต้องข้ามผ่านทีละน้อยๆ
การเอาชนะความเจ็บปวดไม่ใช่การอดทนกับมันไปเรื่อยๆ
แต่เป็นการรู้จักมัน ยอมรับมัน และเรียนรู้จากมัน
ถ้าคุณฝืนอดทนต่อความเจ็บปวดมากเกินไป ก็เหมือนกำลังฝ่าฝืนสัญญาณเตือน
ไม่นานร่างกายหรือจิตใจก็จะโดนทำลายจนเกินเยียวยา
ตรงกันข้าม ถ้าเราไม่เผชิญความเจ็บปวดเลย เราก็จะไม่มีวันแข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน
ดังนั้นการจัดการกับความเจ็บปวด ทั้งร่างกาย และจิตใจ…. แน่นอนมันเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง !
เป็นศิลปะที่ต้องเรียนรู้ผ่านการใช้ชีวิต จากประสบการณ์
เพื่อให้เรารู้ว่า ความเจ็บปวดเท่าไหร่ที่เราควรอดทน เพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น
ความเจ็บปวดเท่าไหร่ที่เราควรหยุด เพื่อให้เรารักษาตัวเอง
แต่ยังไงก็ตาม ความเจ็บปวดก็เป็นเพียงสัญญาณเตือนเท่านั้น
เราเป็นผู้เลือกเองว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อสัญญาณเตือน
ดังนั้น….
การเอาจัดการกับความเจ็บปวดคงไม่ใช่แค่การหยุดหรืออดทนไปเรื่อยๆ
แต่เป็นการเลือกฟังคำเตือนนั้นแล้วประเมินว่าเมื่อไหร่ควรอดทนเมื่อไหร่ควรหยุดต่างหาก